نیمه آبان

نیمه آبان هزار و سیصد و نود و سه

نیمه‌های شب، کنار داشته‌هایم؛ کتابم، صحیفه‌ام، قرآنم، خودنویسم، تسبیحم و عکس‌های قدیمی‌ام... نفس نفس خدایم...

با زیارت عاشورایی که پر از دانه‌های اشک من است؛ می‌نویسم «خوشبختم»

امشب قرار است باران ببارد و من خوشبختم که اتاقم پنجره دارد و نیمه‌های شب، باران را نفس می‌کشم...

خدایا شکر، انگار پرنده‌ای برای پروازش بهانه‌ای دارد...